Świat kryptowalut obfituje w wiele pojęć, które mogą wydawać się zawiłe, jednak warto się nimi zainteresować, szczególnie jeśli dopiero rozpoczynasz swoją przygodę z cyfrowymi aktywami. Branża kryptowalut nieustannie ewoluuje, nie pozostając bez zmian ani na chwilę. Co dzień pojawiają się nowości, często opatrzone nowymi nazwami i skrótami. W dzisiejszej lekcji skupimy się na wyjaśnieniu dwóch terminów, które na pewno słyszałeś – Hard Fork i Soft Fork. Zaczynamy!
Fork
Zaczniemy od… widelca, mimo że kryptowalutowy fork nie ma z nim nic wspólnego. Z forkiem mamy do czynienia wtedy, kiedy zachodzą zmiany w blockchainie danej kryptowaluty. To może nawet prowadzić do wyodrębnienia nowej kryptowaluty od tej oryginalnej. Dochodzi do tego, gdy część górników nie akceptuje wprowadzanych zmian i kontynuuje pracę przy starym łańcuchu, podczas gdy inni rozpoczynają wydobycie nowego. Przykładem takiego rozgałęzienia jest Hard Fork między ETH a Ethereum Classic.
Forki mogą mieć także charakter ekonomiczny np. fork na Bitcoinie oraz powstanie Bitcoin Gold. Cała zmiana polegała na uprzywilejowaniu koparek GPU nad koparkami ASIC. Jak pewnie zauważyłeś, Fork może przyjmować dwa główne typy: Hard Fork i Soft Fork.
Po co są forki?
Decentralizacja jest celem kryptowalut. Chęć rezygnacji ze scentralizowanych pośredników w zakresie przechowywania i wymiany wartości jest głównym wyzwaniem różnych proponowanych protokołów.
Wszyscy uczestnicy sieci przestrzegają podobnych zasad, aby zapewnić decentralizację. Zasady te są określone w protokole konsensusu. Niezależnie od użytego protokołu, czy w Proof of Work, czy Proof of Stake, każdy blockchain komunikuje informacje w sposób zdecentralizowany. Te zasady konsensusu służą do potwierdzania ważności transakcji i bloków. Niemniej jednak bezpośrednie zaangażowanie użytkowników zgodnie z tymi zasadami stwarza możliwość konfrontacji blockchaina z Soft Forkiem lub w najgorszym przypadku, z Hard Forkiem, gdy te ewoluują.
Soft Fork
Soft Fork to zmiana w zasadach, która jest kompatybilna wstecz. Innymi słowy, jeśli masz już stare oprogramowanie, nadal możesz korzystać z blockchaina po Soft Forku. Można powiedzieć, że to aktualizacja, która nie robi dużego zamieszania. Przykładem może być zmiana reguł dotyczących wielkości bloku w blockchainie. Jeśli przed Soft Forkiem blok mógł mieć maksymalnie 1 megabajt, to po Soft Forku możesz dalej używać swojego starego oprogramowania, ale nowe zasady będą obowiązywać dla tych, którzy zdecydują się na aktualizację.
Przykładem Soft Forka na Bitcoinie był tzw. “Segregated Witness” (SegWit), który został wdrożony w sierpniu 2017 roku.
Przed SegWitem, w blokach blockchaina znajdowały się informacje o transakcjach oraz podpis cyfrowy zwany “witness data”. SegWit to zmiana w strukturze bloków, która przeniosła część tej “witness data” poza główny blok transakcyjny. Oznacza to, że pewne informacje zostały “odseparowane” od reszty danych transakcyjnych.
Dlaczego to było ważne?
Zwiększenie rozmiaru bloku: SegWit pozwolił na zwiększenie ilości dostępnego miejsca w blokach bez bezpośredniego zwiększania ich rozmiaru. To pomogło w redukcji opóźnień i kosztów transakcji.
Rozwiązanie problemu malleability (identyfikacja transakcji): SegWit także rozwiązał problem malleability, co oznaczało, że trudniej było modyfikować identyfikatory transakcji, co miało pozytywny wpływ na rozwój technologii związanej z Bitcoinem.
Ważne jest zauważenie, że SegWit był Soft Forkiem, ponieważ stare oprogramowanie mogło nadal działać na nowym blockchainie, choć użytkownicy, którzy zaktualizowali swoje oprogramowanie, mogli korzystać z nowych funkcji i korzyści. To zmiana, która sama w sobie nie spowodowała rozłamu w społeczności użytkowników.
Hard Fork
Hard Fork to bardziej radykalna zmiana. Wprowadza nowe zasady, które nie są już zgodne z poprzednimi. Działa to jak rozłam, gdzie powstaje dwie różne wersje blockchaina. Jeśli chcesz korzystać z nowego blockchaina po Hard Forku, musisz zaktualizować swoje oprogramowanie i pracować według nowych wzorców. Przykładem może być sytuacja, w której zmienia się całkowicie sposób funkcjonowania kryptowaluty, na przykład algorytm, który odpowiada za “kopanie” nowych bloków.
Hard Forki są niebezpieczne, ponieważ często powodują rozszczepienie łańcucha. Jeśli w tym samym czasie doszłoby do rozłamu między górnikami, mogą powstać nowe łańcuchy, gdyż jedni mogą pracować w starym systemie, a drudzy w nowym. W takich przypadkach sieć może stać się podatna na ataki. Mimo tego bywa, że Hard Forki są konieczne. Idą z duchem rozwoju technologii blockchain i ulepszają daną sieć czy kryptowalutę. Dodatkowo Hard Fork zwiększa funkcjonalność sieci, usuwa zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa i rozwiązuje spory w społecznościach kryptowalutowych. Co ciekawe – Hard Forki mogą być przypadkowe.
Hard Fork kontra Soft Fork
| Hard Fork | Soft Fork |
| To nie jedyny sposób aktualizacja oprogramowania kryptowaluty. | Są bezpieczniejszą alternatywą aktualizacji. |
| Zmienia zasady łańcucha bloków. | Dodaje nowe cechy i funkcje do łańcucha, bez zmiany jego zasad. |
| Może spowodować powstanie nowej kryptowaluty. | Często wykorzystywany do wprowadzenia nowych funkcji, szczególnie z poziomu programistycznego. |
| Zmienia cały ekosystem kryptowaluty. |
Podsumowanie
Solidność i niezmienność blockchaina nie powinny sprawić, że zasady nieodłącznie związane z ewolucją społeczeństwa znikną. Soft Fork i Hard Fork to rozwiązania pozwalające przezwyciężyć problemy techniczne, ekonomiczne lub społeczne, które mogą pojawić się na blockchainie. Aktualizacje mają tę zaletę, że stale zapewniają wolę użytkowników przy jednoczesnym poszanowaniu konsensusu. Ta krótka lekcja pozwoli Ci dostrzec różnice, pomiędzy Hard Forkiem i Soft Forkiem. Obie definicje często występują w kryptowalutowym świecie, więc warto je od siebie odróżniać.
Przetestuj swoją wiedzę na Kanga Exchange