Świat kryptowalut obfituje w wiele pojęć, które mogą wydawać się zawiłe, jednak warto się nimi zainteresować, szczególnie jeśli dopiero rozpoczynasz swoją przygodę z cyfrowymi aktywami. Branża kryptowalut nieustannie ewoluuje, nie pozostając bez zmian ani na chwilę. Co dzień pojawiają się nowości, często opatrzone nowymi nazwami i skrótami. W dzisiejszej lekcji skupimy się na wyjaśnieniu dwóch terminów, które na pewno słyszałeś – Hard Fork i Soft Fork. Zaczynamy!
Fork
Zaczniemy od… widelca, choć w kontekście kryptowalut nie ma on nic wspólnego z jedzeniem. Fork odnosi się do zmian w blockchainie danej kryptowaluty, które mogą prowadzić do utworzenia nowej kryptowaluty. Do forków dochodzi, gdy część górników nie zgadza się z proponowanymi zmianami i kontynuuje pracę na starej wersji łańcucha, podczas gdy inni przesiadają się na nową. Przykładem takiego rozgałęzienia jest Hard Fork, który doprowadził do powstania Ethereum Classic jako oddzielnej kryptowaluty od Ethereum.
Forki mogą mieć również charakter ekonomiczny, jak w przypadku forka Bitcoina, który doprowadził do stworzenia Bitcoin Gold. W tym przypadku zmiana polegała na preferowaniu koparek GPU nad koparkami ASIC. Warto zaznaczyć, że forki dzielą się na dwa główne typy: Hard Fork i Soft Fork.
Po co są forki?
Decentralizacja jest kluczowym celem kryptowalut. Dążenie do eliminacji scentralizowanych pośredników w zakresie przechowywania i wymiany wartości stanowi główne wyzwanie dla różnych protokołów.
Wszyscy uczestnicy sieci przestrzegają ustalonych zasad, które zapewniają decentralizację. Zasady te są określone w protokole konsensusu. Niezależnie od zastosowanego mechanizmu, czy to Proof of Work, czy Proof of Stake, każdy blockchain komunikuje informacje w sposób zdecentralizowany. Protokół konsensusu służy do weryfikacji ważności transakcji i bloków. Jednakże, zgodne przestrzeganie tych zasad przez użytkowników może prowadzić do sytuacji, w których blockchain staje w obliczu Soft Forka lub, w bardziej drastycznych przypadkach, Hard Forka, gdy sieć ewoluuje.
Soft Fork
Soft Fork to zmiana zasad, która jest kompatybilna wstecz, co oznacza, że użytkownicy starszych wersji oprogramowania mogą nadal korzystać z blockchaina po wprowadzeniu Soft Forka. Można to porównać do aktualizacji, która nie wprowadza dużych zakłóceń. Przykładem Soft Forka może być zmiana zasad dotyczących wielkości bloku w blockchainie – jeśli przed Soft Forkiem blok mógł mieć maksymalnie 1 megabajt, to po Soft Forku starsze oprogramowanie nadal będzie działać, ale nowe zasady będą obowiązywać dla tych, którzy zdecydują się na aktualizację.
Przykładem Soft Forka w Bitcoinie jest “Segregated Witness” (SegWit), wdrożony w sierpniu 2017 roku.
Przed SegWitem, bloki blockchaina zawierały zarówno dane transakcyjne, jak i podpisy cyfrowe zwane “witness data”. SegWit wprowadził zmiany w strukturze bloków, przenosząc część danych “witness” poza główny blok transakcyjny. Dzięki temu pewne informacje zostały “odseparowane” od reszty danych.
Dlaczego było to istotne?
-
Zwiększenie pojemności bloku: SegWit umożliwił zwiększenie dostępnego miejsca w blokach bez ich bezpośredniego powiększania. Pomogło to w redukcji opóźnień i kosztów transakcji.
-
Rozwiązanie problemu malleability: SegWit rozwiązał problem malleability, utrudniając modyfikację identyfikatorów transakcji, co miało pozytywny wpływ na rozwój technologii związanej z Bitcoinem.
Warto zauważyć, że SegWit był Soft Forkiem, ponieważ starsze oprogramowanie mogło nadal funkcjonować w nowym blockchainie, mimo że użytkownicy, którzy zaktualizowali swoje oprogramowanie, zyskali nowe funkcje i korzyści. Ta zmiana nie spowodowała rozłamu w społeczności użytkowników.
Hard Fork
Hard Fork to bardziej radykalna zmiana w protokole blockchaina, która wprowadza nowe zasady, które są niekompatybilne z wcześniejszymi wersjami. Powoduje to rozłam, tworząc dwie oddzielne wersje blockchaina. Aby korzystać z nowego blockchaina po Hard Forku, musisz zaktualizować swoje oprogramowanie i dostosować się do nowych reguł. Przykładem może być zmiana algorytmu konsensusu, który odpowiada za wydobywanie nowych bloków, co całkowicie zmienia sposób funkcjonowania kryptowaluty.
Hard Forki są bardziej kontrowersyjne, ponieważ mogą prowadzić do rozszczepienia łańcucha bloków. Gdy górnicy nie zgadzają się co do nowych zasad, mogą powstać nowe łańcuchy – jeden działający według starego protokołu, a drugi według nowego. Takie rozłamy mogą sprawić, że sieć stanie się podatna na ataki. Mimo ryzyka, Hard Forki bywają niezbędne, ponieważ przyczyniają się do rozwoju technologii blockchain, ulepszając sieć i kryptowalutę. Mogą również zwiększać funkcjonalność sieci, poprawiać bezpieczeństwo i rozwiązywać spory w społecznościach kryptowalutowych. Ciekawostką jest to, że niektóre Hard Forki mogą być niezamierzone, powstałe w wyniku błędów lub nieporozumień.
Hard Fork kontra Soft Fork
| Hard Fork | Soft Fork |
| To nie jedyny sposób aktualizacja oprogramowania kryptowaluty. | Są bezpieczniejszą alternatywą aktualizacji. |
| Zmienia zasady łańcucha bloków. | Dodaje nowe cechy i funkcje do łańcucha, bez zmiany jego zasad. |
| Może spowodować powstanie nowej kryptowaluty. | Często wykorzystywany do wprowadzenia nowych funkcji, szczególnie z poziomu programistycznego. |
| Zmienia cały ekosystem kryptowaluty. |
Podsumowanie
Solidność i niezmienność blockchaina nie oznaczają, że zasady związane z ewolucją społeczeństwa muszą zostać zignorowane. Soft Fork i Hard Fork to mechanizmy umożliwiające rozwiązanie problemów technicznych, ekonomicznych lub społecznych, które mogą wystąpić w blockchainie. Dzięki tym aktualizacjom można dostosować system do zmieniających się potrzeb użytkowników, przy jednoczesnym zachowaniu konsensusu. Ta krótka lekcja pomoże Ci zrozumieć różnice między Hard Forkiem a Soft Forkiem, które są istotnymi pojęciami w świecie kryptowalut. Wiedza o tych różnicach jest ważna, aby lepiej orientować się w dynamicznym świecie blockchaina.
Przetestuj swoją wiedzę na Kanga Exchange
