W skrócie – SegWit. Co to jest? To największa, nieobowiązkowa aktualizacja protokołu Bitcoina. Polega na oddzieleniu dowodu podpisu transakcji od bloku transakcyjnego i wprowadzeniu go do osobnej warstwy. Aktualizacja obniża opłaty transakcyjne w sieci i zwiększa jej skalowalność, ale na tym nie koniec. SegWit przyniósł dla Bitcoina jeszcze wiele innych korzyści, o których opowiemy w tej lekcji.
Aktywacja SegWit miała miejsce 24 sierpnia 2017 roku. Przeprowadzono ją w charakterze Soft Forka, ponieważ w jej przypadku nie było konieczności rozdzielania łańcucha (Hard Fork). Do jej akceptacji potrzebna była tylko większa moc obliczeniowa. Jak już wspomnieliśmy – jest ona nieobowiązkowa, co za tym idzie, zwolennicy klasycznych rozwiązań mogą nadal korzystać z protokołu Legacy.
Twórca
SegWit został początkowo opracowany przez firmę Blockstream jako część bocznego łańcucha Blockstream Elements. Jednak to Luke-Jr, główny programista Bitcoin Core, odkrył sposób wdrożenia SegWit do głównego protokołu Bitcoina. Od tego momentu zespół Bitcoin Core rozpoczął pracę nad tą aktualizacją. Nad kodowaniem pracowali Eric Lombrozo, Johnson Lau i Pieter Wuille, którzy także opracowali Bitcoin Improvement Proposal (BIP) – dokument inicjujący zmiany.
SegWit – działanie
Przy dokonywaniu transakcji BTC z adresu Segwit, opłata transakcyjna jest znacznie niższa niż w przypadku adresu Legacy. Jednak taka możliwość istnieje tylko w portfelach, które zostały zaktualizowane i zintegrowane z SegWit. W takich portfelach generowane są dwa dodatkowe adresy SegWit. Jeden z nich to typ P2SH i zaczyna się od 3, a drugi to adres “bech32”, który zawsze zaczyna się od “bc1” i jest zawsze adresem SegWit. Transakcje z tego drugiego adresu są zawsze tańsze. Co ciekawe, adresy rozpoczynające się od “1” są zawsze adresami Legacy.
Przykładami portfeli zintegrowanych z SegWit są Bitcoin Core, Electrum, Green, Ledger, Trezor czy nawet Exodus.
SegWit vs Legacy
W tradycyjnym łańcuchu BTC, znanej jako Legacy, każda transakcja składa się z adresów wejściowych (inputs) i wyjściowych (outputs), a także podpisów kryptograficznych. Wszystkie te elementy są umieszczane w jednym bloku, który ma ograniczoną pojemność wynoszącą 1 megabajt. Nowy blok jest wydobywany przez górników co 10 minut.
SegWit wprowadza porządkowanie danych w bloku. Rozmiar bloku pozostaje taki sam jak w przypadku Legacy, ale pojemność jest teraz przeznaczana wyłącznie na wejścia i wyjścia transakcji. Podpisy kryptograficzne w tej wersji są przenoszone poza blok i nie wliczane do jego pojemności. Zamiast tego są one dołączane do transakcji wejściowych i wyjściowych jako tzw. “Witness data“, która zajmuje dodatkowe 3 megabajty w bloku. Pomimo tego podziału, aktualizacja zachowuje cyfrowe podpisy i jest w pełni bezpieczna.
Nie wszystkie kryptowalutowe giełdy przyjęły tę aktualizację. Z raportu wykonanego przez Glassnode wynika, że zaledwie 6 giełd w pełni zaadaptowało SegWit.
Korzyści płynące z aktualizacji SegWit dla Bitcoina:
- Eliminacja malleability transakcji, co oznacza, że niemożliwa jest modyfikacja już podpisanej kryptograficznie transakcji. Choć ta funkcja nie stanowiła zagrożenia dla nieważności wymiany BTC, dawała pewną możliwość zmiany identyfikatora transakcji, co niektórym mogło budzić wątpliwości co do bezpieczeństwa.
- Ulepszenie możliwości wdrażania protokołów warstwy drugiej. Dzięki SegWit możliwe stało się wprowadzenie Lightning Network oraz innych warstw protokołu Bitcoina.
- Zwiększenie rozmiaru bloku z 1 megabajta na 4, co stanowi czterokrotny wzrost pojemności.
- Obniżenie opłat za transakcje dla użytkowników portfeli z SegWit. Ponadto, czas potwierdzania transakcji uległ znacznemu skróceniu.
- Umożliwienie przyszłych ulepszeń Bitcoina poprzez modyfikację skryptowego języka, na przykład wprowadzenie podpisów Schnorr.
Podsumowanie
Nierzadko słyszy się, że społeczność miała wątpliwości, czy SegWit jest w stanie rozwiązać problemy związane ze skalowalnością. Jednak okazało się, że rzeczywistość wyglądała inaczej. Warto również wspomnieć o kontrowersjach związanych z samą implementacją SegWit. Z technicznego punktu widzenia, przeprowadzenie hard forka mogło budzić większe zaufanie i entuzjazm, ale również niosło ze sobą pewne trudności, które według programistów byłyby znacznie trudniejsze do pokonania.
Wokół SegWit narosło również wiele teorii spiskowych, sugerujących, że aktualizacja mogła pozwolić górnikom na kradzież funduszy. Dotychczas nie było jednak żadnych udokumentowanych przypadków takiej sytuacji. Adopcja SegWit staje się coraz bardziej popularna, ale wciąż nie wszyscy z niej korzystają. Wiele firm i użytkowników nadal potrzebuje czasu na jej wdrożenie, mimo że od jej premiery minęło już 4 lata. Co więcej, w środowisku kryptowalutowym wciąż istnieją portfele i aplikacje, które nie są w stanie zintegrować się z SegWit. SegWit jest również tematem protestów, ponieważ istnieją użytkownicy, którzy preferują inne rozwiązania skalujące i dlatego nie decydują się na adopcję SegWit.
Wykorzystaj zdobytą wiedzę w praktyce na Kanga Exchange